Zand en Steen

Twee vrienden in de woestijn

Op een moment tijdens hun reis door de woestijn kregen twee vrienden ruzie

en de ene vriend sloeg de ander in het gezicht.

Degene die geslagen werd was gekwetst, maar zonder iets te zeggen schreef hij in het zand:

‘Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in het gezicht’.

Zij liepen verder totdat zij een oase vonden,

waar zij besloten een bad te nemen.

Degene die was geslagen, raakte vast in de modder en dreigde te verdrinken,

maar de vriend redde hem.

Nadat hij was bijgekomen, schreef hij op een steen:

‘Vandaag redde mijn beste vriend mijn leven.’

De vriend die had geslagen en zijn beste vriend had gered vroeg hem:

‘Nadat ik je had geslagen schreef je in het zand en nu schrijf je op een steen, waarom?’

De ander antwoordde:

‘Als iemand ons pijn doet

moeten we het in zand opschrijven,

waar de wind van vergeving het kan uitwissen.

Maar als iemand iets goeds doet voor ons,

moeten we het in steen graveren,

waar geen wind het ooit kan uitwissen.’

Auteur onbekend. Svp uw naam bekend maken.

Eerder verschenen in De Soefi-gedachte